Kunstzinnigheid

"Deze is voor Nigel!" Zegt een jongen, terwijl hij een geweer richt op een andere jongen, die op de grond ligt. Hij zit de andere jongen te trappen op alle plekken. Hij geeft een harde schop tegen het hoofd van de jongen, en er druppelt meteen wat bloed uit zijn mond. Hij spuugt een afgebroken tand uit, en ziet hoe de jongen zich klaarmaakt om hem een harde trap te geven. "Als ik jou was... zou ik ophouden..." Zegt de jongen die op de grond ligt. Hij kijkt zelfverzekerd naar de aanvaller, al ligt hij bloedend op de grond. De aanvaller grinnikt, en geeft hem een harde trap in de buik. De jongen kreunt, en hij verwacht dat dit zijn einde is. "Als ik jou was dan was ik van mijn vrienden afgebleven... Nu merk je de gevolgen!" Zegt de aanvaller. Hij trapt hard tegen de handen van de jongen aan. Een straal bloed druppelt over zijn hand, en hij begint wazig te zien. De aanvaller verwacht dat dit snel voorbij zal zijn, maar dan voelt hij ineens een licht gevoel. De keel van de aanvaller werd dichtgehouden, terwijl een plastic zak over zijn hoofd werd gedaan. Hij vecht terug, en richt zijn geweer achter zich op de persoon die hem probeert te vermoorden, maar hij heeft de kracht niet om de trekker over te halen. De aanvaller hapt voor adem onder de plastic zak, maar hij weet dat hij dit niet zal krijgen. Dan is het ineens voorbij. De plastic zak wordt van het hoofd van de aanvaller gehaald, en die valt levenloos tegen de grond.

HOOFDSTUK 1: PROLOGUE
"Deze is voor Nigel!" Zegt een jongen, terwijl hij een geweer richt op een andere jongen, die op de grond ligt. Hij zit de andere jongen te trappen op alle plekken. Hij geeft een harde schop tegen het hoofd van de jongen, en er druppelt meteen wat bloed uit zijn mond. Hij spuugt een afgebroken tand uit, en ziet hoe de jongen zich klaarmaakt om hem een harde trap te geven. "Als ik jou was... zou ik ophouden..." Zegt de jongen die op de grond ligt. Hij kijkt zelfverzekerd naar de aanvaller, al ligt hij bloedend op de grond. De aanvaller grinnikt, en geeft hem een harde trap in de buik. De jongen kreunt, en hij verwacht dat dit zijn einde is. "Als ik jou was dan was ik van mijn vrienden afgebleven... Nu merk je de gevolgen!" Zegt de aanvaller. Hij trapt hard tegen de handen van de jongen aan. Een straal bloed druppelt over zijn hand, en hij begint wazig te zien. De aanvaller verwacht dat dit snel voorbij zal zijn, maar dan krijgt hij ineens een licht gevoel. De keel van de aanvaller werd dichtgehouden, terwijl een plastic zak over zijn hoofd werd gedaan. Hij vecht terug, en richt zijn geweer achter zich op de persoon die hem probeert te vermoorden, maar hij heeft de kracht niet om de trekker over te halen. De aanvaller hapt voor adem onder de plastic zak, maar hij weet dat hij dit niet zal krijgen. Dan is het ineens voorbij. De plastic zak wordt van het hoofd van de aanvaller gehaald, en die valt levenloos tegen de grond.
De redder pakt het geweer van de aanvaller op, en stopt het in zijn achterzak. De bloedende jongen kon nog wazig zien, en had erge hoofdpijn van de schop tegen zijn hoofd. Hij probeerde zijn redder te identificeren, en toen zag hij dat het zijn goede vriend James Loane was. James was een stevig gebouwde jongen, die vaak in zwarte kleren liep. Hij had bruin, krullend haar, en bruine ogen. James Loane kende Curtis, de jongen die bloedend op de grond lag, al sinds de basisschool. Curtis zelf was een donkere jongen, met zwart, kort haar. Hij droeg losse kleding, en stond bekend in de buurt voor zijn grote mond. James, Curtis en een paar anderen hadden laatst ruzie gemaakt met een groep uit de buurt genaamd de 'Bullet Crew'. De crew had een vriend van James & Curtis halfdood achter gelaten, nadat ze hem met z'n allen aanvielen omdat hij in hun buurt kwam. Curtis gaf een zucht van opluchting. "Was dat de laatste?" Vroeg hij stotterend aan James. James knikte. "Die zullen ons niet meer lastig vallen." Curtis kreeg weer een glimlach op zijn gezicht. James stak zijn hand uit naar Curtis, en hij hielp Curtis met opstaan. "James... mijn oog..." Zei Curtis ineens stotterend. James had echter inmiddels al gezien wat er met het oog was. De aanvaller had het linkeroog van Curtis helemaal gesloopt. Een bloedende straal ging uit zijn oogholte. James was er zeker van dat Curtis met zijn linkeroog nu blind zou zijn. James probeerde hem echter op te vrolijken. Hij hielp Curtis met het lopen naar een verlaten pakhuis, waarin de rest van hun groep zat. In het pakhuis zaten Ace, een 19-jaar oude jongen met blonde, gekrulde haren, Eddie, een 17-jarige jongen met korte, bruine haren, en Liam Smail, een 18-jarige jongen met lang, zwart haar.
"Smail! Curtis is gewond!" Riep James door het pakhuis heen. Smail kwam meteen kijken, en zag hoe ernstig de situatie van Curtis was. "Doe Curtis in mijn auto, we moeten nu weg!" Zei Smail. Ze deden Curtis in Smail's blauwe auto, en ze reden snel richting het ziekenhuis. Curtis begon in de auto ineens bloed op te hoesten. "Hou vol, Curtis, je gaat het redden!" Zei James tegen Curtis, om te zorgen dat hij nog vol zou houden. Hij wist dat de situatie van Curtis fataal kon worden als hij niet snel naar het ziekenhuis ging. "Maar James... is de Bullet Crew van de kaart?" Vroeg Smail, terwijl hij zo hard als hij kon richting het ziekenhuis reed. James knikte, en Smail zag het in de achterspiegel. Smail kreeg een glimlach op zijn gezicht. "En je vrouw, de baby is er toch al bijna?" Vroeg Smail aan James. James dacht aan zijn vrouw, Tess Clark. Een prachtige vrouw met stijle, blonde haren en blauwe ogen. James knikte als reactie op Smail's vraag. "Ze verwachten dat het kind komt over 2 weken." Zei hij tegen Smail.
Na 15 lange minuten in de auto kwamen ze eindelijk aan bij het ziekenhuis. Ze namen Curtis mee naar het ziekenhuis, en hij werd zo snel mogelijk behandeld. James en Smail gingen op een bankje buiten de behandelingskamer zitten. Smail zag twijfel in de ogen van James. "Je gaat ermee stoppen, he?" Vroeg Smail aan James. James nam een diepe zucht. Hij keek Smail aan, en zei "Ik wil niet dat mijn kind mij op deze manier zal herinneren." "Ik begrijp het." Zei Smail, teleurgesteld. Uit zijn zak pakt hij een klein zakje met cocaïne. "Dus, nu dat je niet meer in de handel zit, wat ga je nu doen?" Vraagt Smail, terwijl hij met het zakje friemelt. "Ik ga werken voor de politie." Antwoordt James. Smail doet het zakje cocaïne terug in zijn broekzak, omdat hij ziet dat er iemand aankomt. Het is een dokter. "Zijn jullie de mensen meneer Curtis Smith binnenbrachten?" Vraagt de dokter. James en Smail knikken. "Ik moet jullie wat vragen stellen, aangezien de patiënt duidelijk was aangevallen." Zegt de dokter. Even zijn ze stil, en dan zegt James dat de dokter de vragen mag stellen. "Oke, kunt u vertellen wat er precies was gebeurd?" Vraagt de dokter aan James. "We liepen rustig te praten met onze vriend Curtis toen er ineens een gewapende man kwam, en hij beroofde ons. Curtis werkte niet mee, en de man schopte hem dus meerdere keren." Zei James. Ze merkten dat de dokter dit verhaal niet geloofde. "Weet u zeker dat dat is wat er gebeurde?" Vroeg de dokter. James begon zichzelf beledigd te gedragen. "Noemt u mij soms een leugenaar?" Zei James. De dokter schrok snel, en bood zijn excuses aan. Hij bedankte James en Smail voor hun medewerking, en hij liep weer weg. "Goed werk." Zei Smail. "Bedankt." Antwoordde James. Ze komen later te horen dat het goed gaat aflopen met Curtis, maar hij moet een paar nachten in het ziekenhuis blijven.
James en Smail gaan terug naar het pakhuis, waar Ace en Eddie zitten. "Is Curtis veilig?" Vraagt Ace meteen nadat James uitstapt. Smail vertelt ze dat Curtis in het ziekenhuis wordt verzorgd. Dit laat Ace schrikken. "En als ze nou vragen gaan stellen? Wat nou als hij onze handel verraad!" Roept hij boos. Smail probeert hem te kalmeren, maar het lukt niet. "We zouden hem moeten vermoorden!" Zegt Ace dan ineens. James pakt het geweer uit zijn achterzak, en richt het op Ace. "Ik zou jou moeten vermoorden voor onze vriend dood wensen! Dus kalmeer, of je krijgt deze kogel tussen je ogen!" Zegt James. Ace schrikt, en hij biedt zijn excuses aan. James, die vond dat hij te heftig reageerde, biedt ook zijn excuses aan. "Het laatste wat we nodig hebben is een strijd onder ons." Zegt James. Hij kijkt Smail aan, en die knikt. "Ik moet jullie wat vertellen." Begint James. "Ik verlaat de handel." Zegt hij. Eddie en Ace schrikken. "Maar James, dat kan je niet zomaar doen!" Zegt Eddie, boos en teleurgesteld. Eddie keek erg naar James op. "Door jou ben ik in de handel gekomen, en nu ga je zelf weg? Zo werkt het niet!" Roept Eddie. Dit ergert James. "Jij besluit niet wat er gebeurd, jongen." Zegt James. "Ik heb er lang over nagedacht, maar ik wil er echt mee stoppen. Ik wil niet dat mijn kind mij zal herinneren als een drugsdealer." Even is het stil. Dan knikt Ace. "We zullen je missen, grote broer." Zegt hij. Eddie kijkt teleurgesteld. "Smail zal de groep overnemen, en hij zal de deals regelen." Zegt James. "Vaarwel." Zegt hij, en hij loopt het pakhuis uit.